รีวิวหนังสือ อุโมงค์

เรื่อง "อุโมงค์" 
เขียนโดย โยชิมะระ ทัตสึยะ

มีเรื่องจะเล่าให้ฟัง คือช่วงนี้ก็ใกล้จะถึงงานหนังสือแล้วใช่มั้ย แอดมินก็เลยจะประหยัด พยายามจะไม่ซื้อหนังสืออะไรมาดองไว้อีก เพราะปีที่แล้วซื้อหนังสือแบบว่าเยอะมากจนต้องขายไตมาจ่ายกันเลยทีเดียว แต่ก็อดใจไม่ได้อะนะ พอเดินผ่านร้านเช่าหนังสือก็แว๊บ เข้าไปดูจนได้ แต่ไม่เป็นไร แค่เช่าเองไม่ได้ซื้อ ก็ไปเจอเรื่อง "อุโมงค์" เขียนโดย โยชิมะระ ทัตสึยะ หน้าปกดูหลอนโดนใจ ก็เลยเช่ามาแบบไม่ได้คิดอะไร ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นเรื่องแนวไหน จะผี หรือสอบสวน ก็ไม่รู้...

หลังจากที่เมื่อคืนแอดอ่านเรื่องนี้แบบรวดเดียวจบวางไม่ลง เลย หนังสือหนา ประมาณ 275 หน้าใช้เวลาอ่าน 5 ชั่วโมง คือสนุกมาก ชอบมาก แต่จากหลังจากที่อ่านจบ ก็หลอนค๊า หลอนมาก หลอนความมืดจนนอนไม่หลับ ไม่กล้าหลับตา พอหลับตาแอดก็เห็นภาพหลอนที่เกิดจากจินตนาการของตัวเอง น่ากลัวมาก เป็นครั้งแรกที่อ่านอะไรแล้วกลัวได้ขนาดนี้ หนังสือเรื่องนี้อ่านแล้วจิตตกมากก กว่าจะหลับก็ตอนพระอาทิตย์ขึ้นเลยนะ

อวยนิดนึงคนเขียน โยชิมะระ ทัตสึยะ สุดยอดมาก สามารถเขียนแนวลึบลับสอบสวน ให้รวมกับแนวสยองขวัญ เรื่องผี ได้สนุกน่าติดตามทั้งยังใช้ความรู้ด้านวิทยาศาสตร์ และจิตวิทยา มาอธิบายในเรื่องโดยเฉพาะเรื่องจิตใจที่โหดเหี้ยมของมนุษย์ อธิบายไว้ว่าทำไมคนสมัยก่อนชื่นชอบการดูคนอื่นถูกทรมาน(คนสมัยนี้ก็ยังชอบนะ แต่ดูเป็นหนังแทน) ทำไมคนสมัยก่อนถึงสามารถคิดวิธีทรมานคนแบบพิศดารออกมาได้ ยิ่งโหด ยิ่งทรมาน ยิ่งชอบ อ่านเรื่องนี้แล้วจะเข้าใจเลยว่าเพราะอะไรมนุษย์ถึงเป็นแบบนี้

เรื่องย่อ เกิดคดีฆ่าตัวตายแปลกๆ เด็กสาวผู้ไม่กล้าหลับตาใช้ไม้ขีดไฟถ่างตาตัวเองไว้ก่อนที่จะกรีดข้อมือตัวเอง หญิงสาวที่ใช้กรรไกรตัดปลาทองขาดเป็นสองท่อนด้วยความโหดเหี้ยม ศพชายปริศนากับรูคล้ายอุโมงค์ที่หน้าท้อง และคดีคนหายตัวไปหลังจากที่ดูภาพยนตร์เรื่อง "อุโมงค์"

แล้วคืนนี้แอดมินจะกล้าหลับมั้ยเนี้ย เพราะตอนนี้ก็ยังกลัวอยู่นิดๆเลย

ป.ล.หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือเก่า ออกมาหลายปี แล้ว ตอนนี้สำนักพิมพ์ก็ปิดตัวไปแล้วด้วย แอดก็อาศัยเช่ามานี้แหละ ถึงจะได้อ่าน

สปอย ฉากทรมาน เหตุเกิดที่ประเทศจีน นักโทษคนหนึ่งโดนจับมัดไว้ที่เสาท่ามกลางฝูงชนมามุงดู ผู้ทำการทรมานนักโทษก็ใช้มีดเฉือนกล่องเสียงของเขาออก เพราะเขาจะได้ไม่สามารถส่งเสียงร้อง จากนั้นผู้ทรมานนักโทษก็ค่อยๆใช้มีดเล่มเล็ก เฉือนผิวหนังออกจากร่างกายอย่างช้าๆ เมื่อเฉือนผิวหนังจนเบื่อแล้ว จากนั้นก็ค่อยๆเฉือนเนื้อไปเรื่อยๆ เฉือนเป็นแผ่นบางประหนึ่งหมูสไลด์ในจิ้มจุ่ม ค่อยแล่เนื้อตามส่วนต่างๆที่ไม่ใช้อวัยวะสำคัญเพื่อให้เขา มีชีวิตอยู่นานที่สุด ให้เขาตายอย่างช้าๆ และทรมานที่สุด จากนั้นก็ตัดแขนตัดขา สุดท้ายก็ตัดหัว เป็นอันสิ้นสุดการประหาร แต่ถ้านั้นไม่ได้เกิดขึ้นกลางฝูงชนที่มุงดูอย่างมีความสุข คนอื่นๆมีมุงดูวิธีประหารเหมือนว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา กินข้าวไปหัวเราะไปก็มี...เครียดเลย