เรื่องเล่านิทานหลอน เรื่อง "ตึก 5 ชั้น 5 ตำนานสยอง"

มันน่าแปลกที่เรื่องราวสยองต่างๆในโรงเรียนจะต้องมีเรื่องเล่าที่เกี่ยวกับห้องน้ำ เรื่องนี้ก็เหมือนกัน จุดเริ่มต้นของเรื่องเกิดขึ้นที่ ห้องน้ำชาย ตึก 5 ชั้น 5 ในมหาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง มันคือห้องน้ำอาถรรพ์ที่ทำให้นักศึกษาหลายคนต้องเสียชีวิตอย่างเป็นปริศนา

ผมเป็นคนหนึ่งที่ไม่เคยเชื่อเรื่องผีๆสางๆ แต่ก็เจอเข้ากับตัวจนได้ ผมเป็นนักศึกษาภาคค่ำ ชั้นปี 3 เคยได้ยินข่าวนักศึกษาเสียชีวิตมาแล้วก็หลายครั้ง ทุกครั้งที่ได้ยินก็คิดไปว่า คนเล่าเรื่องนั่นแหละที่ดันไปโยงเข้ากับเรื่องตำนานห้องน้ำชาย ตึก 5 ชั้น 5 ทั้งๆที่ทุกคนเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุ หรือไม่ก็ฆ่าตัวตาย

เท่าที่จำได้คนแรกเสียชีวิตเพราะ โดดน้ำตายตรงบ่อเต่าในมหาลัย ซากศพก็โดนเต่ารุมแทะกินจนใบหน้าจนเละไม่เหลือเค้าเดิม ทั้งจมูกทั้งลูกนัยน์ตา แค่นึกก็สยองแล้ว แถมนิ้วมือนิ้วเท้าเต่าก็ยังกินจนเกลี้ยง

ส่วนคนที่ 2 เสียชีวิตเพราะโดนไฟดูด จำได้ว่าวันนั้นฝนตกหนัก พายุพัดแรงจนสายไฟขาดพาดลงมาที่พื้นหน้ามหาลัยตอนที่ผู้ตายเดินผ่านมาพอดี ก็อย่างที่คิด ผู้ตายโดนไฟดูดจนศพไหม้เกรียมร่างกายบิดงอ ดูไปก็คล้ายตอนกินหมูกระทะ ที่ปิ้งนานไปหน่อย

ส่วนคนที่ 3 นี้ผมจำได้ติดตาเพราะอยู่ในเหตุการณ์ด้วย เหตุเกิดที่โรงอาหารในมหาลัย ผู้ตายชาร์ตแบตมือถือระหว่างกินข้าวแถมยังคุยโทรศัพท์ไปด้วย อยู่ๆผมก็ได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้น ตู้มมมม นักศึกษาที่อยู่ในโรงอาหารแตกตื่น ปรากฏว่าผู้ตายใช้มือถือที่มีแบตไม่ได้คุณภาพจากจีนแดงเลยทำให้ระเบิด สงสารเพื่อนนักศึกษาที่นั่งข้างๆเพราะโดนเศษสมอง กับเศษนิ้วนิดหน่อย กระเด็นใส่หน้าจนสติแตกไปหลายวัน

เข้าเรื่องของผมกันดีกว่า วันนั้นผมมีเรียนที่ตึก 5 ชั้น 5 พอดี ระหว่างที่อาจารย์กำลังสอนผมก็เกิดปวดท้องเข้าห้องน้ำขึ้นมา คงเป็นเพราะส้มตำที่กินเข้าไปเมื่อตอนกลางวัน ใจหนึ่งผมก็คิดนะว่าไม่อยากเข้าห้องน้ำที่ตึก 5 ชั้น 5 เลย ไม่ใช่เพราะว่าเชื่ออาถรรพ์หรอกนะ แต่เพราะลางสังหรณ์ของผมต่างหาก แต่ในที่สุดข้าศึกก็บุกกระหน่ำจนทนไม่ไหวเลยจำใจต้องเข้าห้องน้ำชายที่ตึก 5 ชั้น 5 จนได้

ผมติดนิสัยเวลาเข้าห้องน้ำจะต้องจุดบุหรี่สูบไม่งั้นจะอึไม่ออก วันนี้ผมก็สูบบุหรี่ในห้องน้ำเหมือนเดิม ระหว่างที่ผมกำลังทำธุระส่วนตัวอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูห้องน้ำดัง ปังๆๆๆๆ พร้อมได้ยินเสียงผู้หญิงแก่ๆ พูดขึ้นว่า

"ห้ามสูบบุหรี่ในห้องน้ำ ไม่เห็นป้ายเตือนไว้หรือไง"

แถมได้ยินเสียงบ่นงืมงำที่ผมจับใจความไม่ได้ ผมงงมากเพราะไม่คิดว่าจะได้ยินเสียงผู้หญิงในห้องน้ำชาย แต่ก็คิดว่าคงเป็นเสียงป้าคนทำความสะอาด ผมเลยตอบกลับไป

"ครับป้า ดับบุหรี่ให้แล้ว"

พอผมออกจากห้องน้ำมาก็พบว่าผมอยู่คนเดียว ไม่เห็นมีใครคนอื่นเลย แล้วผู้หญิงแก่ที่ผมคิดว่าเป็นป้าคนทำความสะอาดหายไปไหนล่ะ พอถึงตอนนี้ผมก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบ รู้สึกเหมือนมีคนแอบมองอยู่ แต่ก็ไม่เห็นตัว ผมรีบเดินออกจากห้องน้ำ

หลังจากนั้นผมก็เจอกับเหตุการณ์แปลกๆ อย่างเช่น ตอนอยู่ในโรงอาหาร น้ำที่ผมซื้อมาแล้ววางทิ้งไว้ระหว่างไปซื้อข้าวมากิน ก็มีเส้นผมลอยอยู่ แถมยังได้กลิ่นอัลมอนด์จางๆอีกด้วย ผมจึงยกน้ำแก้วนั้นให้เพื่อนกินแทนเนื่องจากเกลียดอัลมอนด์..

คืนหนึ่งระหว่างที่ผมอยู่ในหอพักมหาลัย ช่วงประมาณตี 2 ตอนนั้นผมกำลังตีฮอนอยู่ ก็ได้ยินเสียงเหมือนคนเดินวนไปวนมาอยู่หน้าประตูห้อง แถมยังพยายามจะหมุนลูกบิดประตูห้องของผมอีก

แต่ก็นะ... หอพักนี้ชอบมีนักศึกษาเมากลับมาจากร้านเหล้าแล้วเข้าผิดห้องประจำ ผมเลยไม่ได้สนใจอะไรแล้วก็เล่นเกมของผมต่อไป

เรื่องยังมีอีกนะ วันนั้นเป็นวันหยุดที่อาจารย์นัดเรียนเพิ่มในมหาลัยจึงเหลือแค่นักศึกษาไม่กี่คน ผมก็แยกย้ายกับเพื่อนเพื่อเดินกลับหอพักคนเดียว

ระหว่างทางที่เดินกลับ ก็รู้สึกเหมือนมีใครเดินตาม แต่พอหันกลับไปมองก็ไม่เจอใคร เป็นอย่างนี้อยู่สักพักจนผมเริ่มหวั่นใจ รีบเดินเร็วขึ้นเพื่อจะไปให้ถึงห้องเร็วๆ ระหว่างนั้นเอง ที่มุมมืดๆผมเห็นคนยืนอยู่ มันมืดมากจนมองไม่เห็นหน้า แต่ก็สว่างพอที่จะเห็นว่าในมือของคนๆนั้นถือบางอย่างที่แวววาว

เมื่อเดินเข้าไปใกล้อีกก็เห็นว่าบางอย่างที่ว่านั้นคือมีดทำครัวปลายแหลม.... ผมเห็นแล้วก็ใจหายวาบ คนบ้า!?? หรือว่าจะเป็นโจรดักปล้นแถวนี้ ผมแทบจะวิ่งหนี แต่ว่าร่างนั้นก็พุ่งเข้ามาหาผมพร้อมมีดในมือ

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก โชคดีที่ผมหลบทัน ไม่งั้นคงโดนมีดแทงเข้าไปเต็มๆ ผมสวนกลับด้วยการผลักคนๆนั้นจนล้มลง แล้วก็วิ่งหนีสุดชีวิตโดยที่ไม่หันกลับไปมอง

วันสุดท้าย...ผมมีเรียนที่ตึก 5 ชั้น 5 อีกแล้ว ระหว่างที่อาจารย์กำลังสอน พระเจ้า!! ผมปวดท้องขึ้นมาอีกแล้ว มันเป็นอะไรกันหนักหนาเนี้ย ทำไมต้องมาปวดท้องตอนนี้ตลอด ไม่ไหวแล้ว!!!

ผมรีบเดินเพื่อไปเข้าห้องน้ำ ช่วงที่เดินเข้าไปในห้องน้ำชายตึก 5 ชั้น 5 ก็ได้ยินเสียงประตูล็อคดังมาจากด้านหลัง พร้อมกับโดนอะไรบางอย่างฟาดลงมาที่หัว จนผมลงไปนอนกองกับพื้น ระหว่างที่พยายามดิ้นรมเพื่อเอาชีวิตรอด ผมเห็นแล้ว คนที่ฟาดหัวผมคือป้าคนหนึ่งที่ใส่ชุดแม่บ้านทำความสะอาด

"ไอ้เด็กเลว หนีรอดไปตลอดเลยนะ แต่วันนี้ แกไม่รอดแน่!!!"

ด้วยความมึนงงหลังจากหัวโดนกระแทก ผมได้แต่ตะเกียกตะกายอยู่บนพื้น ด้วยความอนาถที่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ป้าคนทำสะอาด ใช้น้ำยาล้างห้องน้ำกรอกเข้ามาในปากผมจนหมดขวด ผมได้แต่สำลักดิ้นทุรนทุรายอยู่บนพื้นห้องน้ำ

ในใจก็ได้แต่คิดไปว่า ช่วยด้วย!! ใครก็ได้ช่วยด้วย!! แต่เสียงผมก็ไม่ดังออกมา

"แกต้องตายเหมือนคนอื่นๆเหมือนไอ้คนที่สูบบุหรี่ในห้องน้ำนี้ ไม่ใช่มีแค่แกหรอกนะที่ถูกฉันฆ่า ฮ่าๆๆๆๆๆ"

.....

ตอนนี้ผมรู้แล้ว ตำนานห้องน้ำชายตึก 5 ชั้น 5 เป็นเรื่องจริง ทุกคนที่เข้ามาสูบบุหรี่ในห้องน้ำอาถรรพ์นี้ ตอนนี้ทุกคนตายหมดแล้วรวมทั้งผม....

และนั่นก็คือวันสุดท้ายในชีวิตของผม...

--------------------------------------------------
ภาคเฉลย

มันก็น่าตลกดีนะ ที่พวกนักศึกษาเอาเรื่องที่มีคนตายในมหาลัยไปโยงกับตำนานห้องน้ำชาย ตึก 5 ชั้น 5 แต่ก็ดีเหมือนกันเรื่องทุกอย่างจะได้ง่ายขึ้น

เหมือนเรื่องนี้เพิ่งผ่านมาไม่นานนี้ ฉันเคยทำงานเป็นแม่บ้านอยู่ที่บริษัทแห่งหนึ่ง แต่เพราะพิษเศรษฐกิจทำให้บริษัทต้องปิดตัวไป ฉันเลยต้องมาทำงานเป็นแม่บ้านทำความสะอาดอยู่ที่ตึก 5 ชั้น 5 ในมหาลัยเอกชน การทำความสะอาดตึกทั้งชั้นคนเดียว มันเป็นงานที่หนักเหมือนกัน ยิ่งพวกนักศึกษาชายที่ชอบไปสูบบุหรี่ในห้องน้ำเนี้ย มันยิ่งน่าโมโห การต้องขัดถูทำความสะอาดอยู่คนเดียว โดยที่ไม่มีใครคิดจะช่วยกันรักษาความสะอาดมันช่างน่าหงุดหงิดจริงๆ

พวกเธอสงสัยเรื่องเหยื่อรายแรกงั้นเหรอ??? มันสมควรตายแล้วล่ะ!!!

วันนั้นฉันยังจำได้ดี มันชื่อ "ไอ้เอก" เป็นนักศึกษาปี 4

ฉันทนมันมาตั้งนาน มันชอบมาสูบบุหรี่ในห้องน้ำ แค่นั้นยังไม่พอมันยังทิ้งขี้บุหรี่ไว้ที่พื้นเต็มไปหมด แถมเขียนข้อความเล่นตรงประตูห้องน้ำอีก

พอฉันบอกว่าห้ามสูบบุหรี่ในนี้มันสกปรก ไอ้เอกยังย้อนกลับมาว่า

"เป็นคนทำความสะอาด มีหน้าที่ทำความสะอาด ก็ทำความสะอาดไปซิ จะมาบ่นอะไรป้า"

ฉันโมโหจนตัวสั่น จ้องมองมันด้วยความโกรธ มันยังลอยหน้าลอยตากวนประสาท แถมพูดต่ออีกว่า

"เงินเดือนป้า ก็ได้มาจากค่าเทอมของพวกผมนี่แหละ แค่สูบบุหรี่นิดหน่อยทำมาเป็นทนไม่ได้"

แค่นั้นแหละ ความอดทนที่ฉันเคยอดทนมามันก็ขาดผึง ฉันรู้นะ พวกเธอคงคิดสินะว่ามันเป็นแค่เรื่องนิดหน่อย แค่เด็กเกเรสูบบุหรี่ในห้องน้ำแต่สำหรับฉันมันน่าขยะแขยงมาก การที่ต้องตามล้างตามเช็ดสิ่งสกปรกที่เด็กนักศึกษาพวกนี้ทำไว้ ฉันต้องใช้เวลาเป็นวันๆกว่าจะทำให้ทุกอย่างสะอาดเรียบร้อย แต่มันใช้เวลาแค่ไม่กี่นาทีทำความสกปรกได้มากมายขนาดนี้

ถูกแล้ว!!!! มันเป็นหน้าที่ของฉันที่ต้องทำความสะอาด ใช้แล้ว!!! ฉันคือแม่บ้านทำความสะอาด เด็กสกปรกพวกนี้ก็เหมือนขยะ เพราะฉะนั้นคนที่จะกำจัดขยะพวกนี้ออกไปจากมหาลัยก็มีแต่ฉันเท่านั้น!!!

วันนั้นฉันสะกดรอยตามไอ้เอกตอนอยู่ในมหาลัย พอมันเดินไปถึงบ่อเต่าฉันก็ใช้ไม้ทุบหัวมันจนมันล้มลงกับพื้น เสียดายที่มันสำออยสลบไปเสียก่อนไม่งั้นคงได้สนุกกว่านี้ ฉันใช้มีดตัดนิ้วมันออกที่ละนิ้ว นิ้วที่มันใช้คีบบุหรี่ นิ้วที่เขียนข้อความสกปรก ตัดมันออกให้หมดแล้วโยนลงไปในบ่อเต่า ฮ่าๆๆๆ สะใจชะมัด

จากนั้นก็จับหัวแล้วกดหน้ามันลงไปในบ่อ ตอนนี้แหละที่มันดันฟื้นขึ้นมาดิ้นทุรนทุรายสำลักน้ำจนขาดใจตายในที่สุด เรื่องสนุกยังมีอีก เต่ามันคงคิดว่ามีคนมาให้อาหารเลยกัดจมูกไอ้เอก จนแหว่งไปเลย อยากให้ทุกคนมาเห็นจริงๆ

ฉันทิ้งศพมันลงในบ่อ แถมปล่อยข่าวไปว่า มันเครียดเพราะเห็นเต่าในบ่อจนต้องสอบติด F แต่สุดท้ายก็โดดบ่อฆ่าตัวตายประชดเต่า ส่วนเรื่องหลังจากนั้นพวกเธอก็รู้กันดีอยู่แล้วนี่ แต่ก็ต้องขอบคุณพวกนักศึกษาที่คิดเรื่องเห็นเต่าแล้วติด F จริงๆ เพราะงั้นเลยไม่มีกล้าเดินผ่านแถวนี้ไงล่ะ การฆ่าคนเลวๆเนี่ยมันรู้สึกสะใจจริงๆ ฉันเริ่มติดใจตั้งแต่ตอนนั้น แล้วก็วางแผนฆ่าต่อมาอีกเรื่อยๆ ส่วนพวกที่กลายเป็นตำนานก็มีอยู่แค่ไม่กี่คน

คงเดากันออกแล้วสินะ ว่าอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นในมหาลัยมันเกิดขึ้นเพราะใคร!! ไม่อยากจะโม้ ก็ฝีมือฉันทั้งนั้นแหละ ทั้งตัดสายไฟแล้วโยนใส่ไอ้โง่ที่มันไม่ปัญญาแม้แต่จะทิ้งขยะให้ลงถัง ฉันมีความสุขจริงๆที่ได้เห็นมันดิ้นๆกระแด่วเพราะถูกไฟดูด ตาของมันถลนออกมาจากเบ้า ลิ้นจุกปาก ศพส่งกลิ่นหอมฟุ้งเหมือนเนื้อย่างไม่มีผิด

แล้วไอ้คนที่ใช้โทรศัพท์จีนแดงนั้นนะเหรอ??? ไม่เห็นต้องถามเลยก็ฝีมือฉันอีกนั่นแหละ ฉันเห็นมันชอบมาชาร์ตแบตมือถือในโรงอาหาร อยากชาร์ตแบตก็ไปทำที่บ้านสิ ไม่ได้รู้จักกาลเทศะเลย ว่านี้มันที่ส่วนรวม ไม่ได้มีไว้ให้มันใช้อยู่คนเดียว

วันนั้นมันก็ทำเหมือนทุกวันนั้นแหละ ชาร์ตแบตมือถือทิ้งไว้แล้วก็เดินไปซื้อข้าวมากิน ฉันแอบเอาแบตเสื่อมสภาพที่ใกล้จะระเบิดอยู่แล้วใส่แทนในมือถือของมัน ก็อย่างที่รู้มันกลับมานั่งที่โต๊ะ แล้วกดมือถือเล่น จากนั่นก็ ตู้มมมมมมมมม มือถือระเบิดใส่หน้าจนมันสมองกระจาย ตายคาที่ ฮ่าๆๆๆๆ

ด้วยความที่มันงกอยู่แล้วเลยไม่มีใครสงสัยคิดกันไปเองว่ามันใช้มือถือจีนแดงเครื่องเลยระเบิด!!! สมน้ำหน้างกดีนัก พวกเธอสงสัย??? ว่าทำไมถึงไม่มีคนเห็นตอนฉันแอบเปลี่ยนแบตมือถือ??? อย่าลืมสิ!!! ว่าฉันคือแม่บ้านทำความสะอาด พวกเธอเคยสนใจแม่บ้านทำความสะอาดกันด้วยเหรอ!?

ส่วนไอ้คนสุดท้ายที่ฉันเพิ่งฆ่าไป มันดวงดีชะมัด ฉันพยายามตามฆ่ามันตั้งหลายครั้งแต่มันก็รอดมาได้ตลอด ฉันทั้งแอบใส่ไซยาไนด์ในน้ำที่มันซื้อแล้ววางทิ้งไว้บนโต๊ะก่อนจะเดินไปซื้อข้าวมากิน แต่มันก็ดันเอาไปให้เพื่อนมันกินแทน...

พวกเธอสงสัยอีกแล้ว!! ก็รู้กันอยู่ไม่ใช่เหรอว่าทุกอย่างหาซื้อได้ทางอินเตอร์เน็ต กะอีแค่ ไซยาไนด์ขวดเดียวทำไมฉันจะหาซื้อมาไม่ได้ อย่าดูถูกแม่บ้านทำความสะอาดเชียวนะ

มาต่อกันดีกว่า ฉันสะกดรอยตามมันไปถึงหอพักรอช่วงเหมาะๆตอนไม่มีคนเห็น กะว่าจะเข้าไปฆ่ามันถึงในห้องก็บังเอิญมีนักศึกษาขี้เมาเดินมาเจอพอดี ฉันเลยจัดการมันแทน แค่แกล้งทำทีเป็นคนใจดีพามันไปส่งในห้อง จากนั้นก็ใช้มีดคัตเตอร์ที่อยู่ในห้องนั่นแหละปาดคอมันเลย โชคดีที่มันล็อคอินเฟสบุ๊คไว้ ฉันเลยสวมรอยโพสข้อความฆ่าตัวตาย เห็นมั้ย? ไม่มีใครสงสัยฉันเลย คิดว่ามันเป็นแค่นักศึกษาโง่อกหักช้ำรัก กินเหล้าย้อมใจก่อนใช้คัตเตอร์ปาดคอตัวเอง

เรื่องหลังจากนั้นก็อย่างที่พวกเธอรู้ ฉันสะกดรอยมันอีกครั้ง วันนั้นเป็นวันหยุดไม่มีใครมาเรียนกันหรอก แต่ฉันได้ยินว่าอาจารย์นัดนักศึกษาให้มาเรียนในวันนั้น หลังมันเลิกเรียนแล้ว ฉันเดิมตามมันไปจนถึงที่เปลี่ยวกะว่าจะฆ่ามันตรงนั้นแล้วขโมยของจากมันนิดหน่อย ตำรวจก็จะเข้าใจเองว่าเป็นการฆ่าชิงทรัพย์ แล้วใครที่ไหนจะสงสัยว่าแม่บ้านทำความสะอาดอย่างฉันจะเป็นคนร้าย

แต่ฉันดันพลาด มันหนีไปได้....

คราวนี้ฉันสืบมาว่าวันนี้มันมีเรียนที่ตึก 5 ชั้น 5 ช่วงกลางวันฉันเลยแอบใส่ยาถ่ายลงไปในข้าวที่มันกิน คงไม่ต้องบอกแล้วนะว่าแอบใส่ตอนไหน ฉันเผื่อเวลาเอาไว้ตอนใส่ยาให้มันปวดท้องช่วงเข้าเรียนพอดี เป็นไปตามแผน มันเดินมาเข้าห้องน้ำ

ฉันแขวนป้ายทำความสะอาดไว้หน้าห้องก่อนล็อคประตู จากนั้นก็ฟาดที่หัวของมัน พอแค่ให้มันมึนๆไม่ต้องถึงตาย ตอนที่มันล้มลงไป ฉันก็เอาน้ำยาล้างห้องน้ำกรอกปากมันจนหมดขวด แล้วยืนดูมันดิ้นทุรนทุรายจนตาย สนุกจริงๆ

พวกเธอสงสัยว่าฉันรอดมาได้ยังไง? ก็พวกอาจารย์กับเพื่อนมันนั่นแหละที่ยืนยันว่ามันเป็นเด็กมีปัญหาติดเกมวันๆเอาแต่ตีฮอน ช่วงเข้าเรียนก็โดดเรียนออกมาสูบบุหรี่ในห้องน้ำบ่อยๆ แถมวันนั้นยังเป็นช่วงประกาศผลสอบพอดี เขาคิดว่าพอมันเห็นว่าเกรดออกมาแย่เลยรับไม่ได้ ทำให้คิดสั้นฆ่าตัวตายด้วยการกินน้ำล้างห้องน้ำจนหมดขวด หึหึ

พวกเธอเองก็ระวังตัวไว้ให้ดี!! ไม่แน่นะเธออาจจะเป็นเหยื่อหลายต่อไปของฉันก็ได้....

สุดท้ายตัวละครที่น่าสงสารที่สุดในเรื่อง เพื่อนที่ไม่มีใครสนใจ

"ผมเป็นผีที่สิงอยู่ในโรงอาหารมหาลัย ผมก็งงเหมือนกันนะว่า ผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง จำได้ครั้งสุดท้ายผมกินน้ำอัลมอนด์..."

แต่งเรื่องโดย แอดมินแรบบิท โพรงกระต่ายในวันเดอร์แลนด์
***ห้ามก๊อปเอาไปลงที่อื่นเด็ดขาด***

เวอร์ชั่นการ์ตูน ชื่อเรื่อง BloodBath การ์ตูนโดย Pitiwut.P
http://www.comico.in.th/titles/184