รีวิวหนังสือ Revenge : Eleven Dark Tales เรือนร่างเงียบเชียบการบอกลาเย็นเยียบน่าขยะแขยง

อ่านจบแล้วเลยมาเล่าให้ฟัง นิยายปกสีชมพูที่เป็นสีชมพูของเนื้อหนังมนุษย์

Revenge : Eleven Dark Tales เรือนร่างเงียบเชียบการบอกลาเย็นเยียบน่าขยะแขยง
เรื่องโดย Yoko Ogawa
แปลโดย นลินญา จรูญเรืองฤทธิ์
สำนักพิมพ์ ไจไจbooks Chaichai Books
ราคาปก(ปกอ่อน) 280 บาท จำนวน 230 หน้า

Revenge : 11 เรื่องสั้นมืดหม่นแนว Short Story Cyele ที่เขาบอกว่าทุกเรื่องให้บรรยากาศราวกับอ่านในห้องดับจิต มืดมิดและบิดเบี้ยวที่จะรบกวนจิตใจคุณไปอีกนาน...

จะเขียนเรื่องย่อทั้งหมด 11 ตอนเลยดีมั้ย? ไม่เอาดีกว่าเดี๋ยวมันจะยาวเกิ้น งั้นเอาเรื่องย่อจากปกหลังไปแทนละกัน
เรื่องย่อ ในเมืองที่มีหอนาฬิกา หญิงคนหนึ่งซึ่งสูญเสียลูกชายแวะเข้าไปในร้านขนมเค้ก ช่างตัดเย็บกระเป๋าสำหรับใส่หัวใจ เสื้อกาวน์มีความลับซุกซ่อนไว้ ลมหายใจสุดท้ายของเสือเบงกอลในพิพิธภัณฑ์แห่งการทรมาน

จะอธิบายยังไงดีให้เข้าใจง่ายๆ เอาแบบนี้ดีกว่า Revenge : Eleven Dark Tales คือเรื่องสั้น 11 เรื่องที่มีเนื้อเรื่องแยกออกจากกัน ตัวละครในหนังสือไม่มีชื่อไม่ได้ระบุชัดเจนกว่าเป็นใครแต่คนเขียนก็บรรยายเอาไว้จนเราสามารถแยกตัวละครแต่ละตัวได้ว่าใครเป็นใคร และตัวละครในแต่ละตอนจะมีความเกี่ยวข้องกันกับตัวละครในอีกตอน อาจจะเกี่ยวข้องกันมากบ้างน้อยบ้างแตกต่างกันไป คือตัวละครทุกตัวอยู่ในจักรวาลเดียวกัน เผลอๆอาจจะเกิดเรื่องพร้อมๆกันแต่เล่าในมุมมองของตัวละครแต่ละตัว

เป็นหนังสือที่ชื่อเรื่องแปลเป็นภาษาไทยว่า "แก้แค้น" อ่านจบแล้วแอดมินก็คิดไม่ตกว่าเกี่ยวข้องกับแก้แค้นยังไง เพราะตัวละครที่อยู่ใน 11 เรื่องสั้น ไม่ได้ลงเอยด้วยแก้แค้น มีเฉพาะตัวละครบางคนที่ได้แก้แค้น แต่ทุกตอนต่างก็มีเรื่องราวเหตุการณ์ที่ต้องพบกับการสูญเสียและพวกเขาก็มีวิธีที่รับมือกับความสูญเสียแตกต่างกันไป

สปอยนิดหน่อยละกัน จากตอน "ยามบ่ายในร้านขนมเค้ก"
หญิงคนหนึ่งที่ต้องสูญเสียลูกชายวัย 6 ขวบ ศพของเขาถูกพบในตู้เย็น หลังจากนั้นเธอก็มีนิสัยชอบเสพข่าวการตายของเด็กๆ โดยจะไปที่ห้องสมุดเพื่อหาข่าวการตายของเด็กๆแล้วถ่ายเอกสารไว้ จากนั้นพอกลับมาถึงบ้านก็จะนั่งอ่านข่าวของเด็กๆพวกนั้นโดยอ่านออกเสียงดังๆ มีอยู่วันหนึ่งที่เธอลองเข้าไปนั่งคุดคู้ในตู้เย็นเพื่อให้สัมผัสความรู้สึกแบบเดียวกันกันกับลูกชายของเธอ...แล้ววันนั้นเธอก็ถูกสามีทิ้งไป

ตอนที่แอดมินเปิดหนังสือเล่มนี้อ่านครั้งแรก คือเปิดแบบผ่านๆตอนนู้นทีตอนนี่ที่แบบไม่รู้ว่าหนังสือมันเกี่ยวกับอะไรกันแน่จับประเด็นอะไรก็ไม่ได้เลย ทำให้รู้ว่าหนังสือเล่มนี้ถ้าอ่านเปิดอ่านแบบผ่านๆไม่ได้คิดอะไรมันก็เป็นหนังสือที่มีเนื้อหาธรรมดาๆไม่มีอะไรเป็นพิเศษ แต่พออ่านดูดีๆจะพบจุดดำมืดที่ซ่อนตัวอยู่ในเรื่องราวซึ่งหากเผลอตกลงไปในหลุมดำที่ถูกซ่อนเอาไว้ก็อาจจะหาแสงสว่างไม่เจออีกเลย

แอดมินชอบตอนที่ตัวละครชายคนหนึ่งในตอน มะเขือเทศกับพระจันทร์เต็มดวง เขาบรรยายความรู้สึกไว้หลังจากได้อ่านเรื่องสั้นตอนหนึ่งที่มีอยู่ในหนังสือในเรื่อง Revenge มันใช่ความรู้สึกเดียวกันเลยกับตอนที่แอดมินอ่านเรื่องนี้จบ เพราะเขาเขียนไว้ดีแล้ว เลยพิมพ์มาให้อ่านละกัน นี้คือความรู้สึกที่มีต่อหนังสือเล่มนี้
"มันเป็นเรื่องราวที่ไม่มีจุดเด่นอะไรเป็นพิเศษ ไม่มีตัวละครที่ประหลาดหรือน่าสนใจเลย สถานที่ที่แปลกตาออกไปก็ไม่มีเป็นเพียงแค่เรื่องเล่าที่มีความเย็นยะเยือกจากระลอกคลื่นเล็กๆ ม้วนตัวเข้ามากระทบผู้อ่านด้วยถ้อยคำในหนังสือเป็นระยะ คลื่นนั้นซัดกระแทกเข้ามาที่หน้าอกจนจุกแน่นไปหมดโดยไม่มีหยุดพักแม้สักขณะเดียว"

สรุปๆ เป็นหนังสือที่อ่านง่ายๆเพราะแบ่งเรื่องราวออกเป็นตอนๆ เหมาะกับคนที่เริ่มต้นอ่านหนังสือแนว Dark และถ้าใครที่ยังไม่เจอหลุมดำแต่อยากลองตกเข้าไปในหลุมดำดูบ้างก็เหมาะกับหนังสือเล่มนี้ดีนะ