รีวิว ชดใช้ (นิยายแปล)

 

ผู้เขียน มินะโตะ คะนะเอะ
สำหนักพิมพ์ แพรวสำนักพิมพ์ แพรวนิยายแปล
ราคาปก 195 บาท จำนวน 211 หน้า

เรื่องย่อ เมื่อ 15 ปีก่อน เอมิลี เด็กสาวหน้าตาน่ารักชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โดนล่วงละเมิดทางเพศและถูกฆาตกรรมภายในโรงเรียนในวันที่ 14 สิงหาคม ซึ่งเป็นช่วงวันหยุดเทศกาลโอะบง(Obon) เพื่อนทั้ง 4 คนของเอมิลี เป็นพยานที่อยู่ในเหตุการณ์ตอนที่ เอมิลี จะถูกคนร้ายหลอกพาตัวไป แต่ว่าไม่มีใครเลยที่จำหน้าคนร้ายในวันนั้นได้ แม่ของเอมิลีโกรธแค้นเด็กทั้ง 4 คนจึงตราหน้าว่าพวกเธอเป็นต้นเหตุทั้งหมดและจะต้องชดใช้

แอดมินคิดว่าหนังสือเล่มนี้ ถ้าไม่ชอบมากก็คงจะเกลียดไปเลยแน่ๆ เพราะวิธีการเล่าเรื่องนี่แหละ ความรู้สึกตอนอ่าน แอดมินรู้สึกเหมือนกำลังเล่นเกมต่อจิ๊กซอว์ โดยผู้เขียนค่อยๆหยิบยื่นชิ้นส่วนให้เราประกอบภาพเองทีละชิ้น เราก็ค่อยๆต่อชิ้นส่วนจิ๊กซอว์ลงไปตามที่ผู้เขียนให้มาจนเริ่มเห็นภาพที่ละน้อยจนพอจะเดาออกแล้วว่าภาพที่กำลังต่ออยู่มันคืออะไรกันแน่ พอใกล้จะต่อภาพจิ๊กซอว์จนครบแอดมินก็เริ่มอึ้งกับคนเขียนว่าจะเอาแบบนี้จริงๆเหรอ ให้คนร้ายเป็นคนนี้จริงๆอ่ะ กล้ามากเลยนะเนี่ย 555+

วิธีที่ใช้ในการเล่าเหมือนจะเป็นเอกลักษณ์ของมินะโตะ คะนะเอะ ไปแล้วถ้าใครเคยอ่านเรื่อง คำสารภาพ หรือคดีฆาตกรรมเจ้าหญิงสโนไวท์ ก็น่าจะคุ้นกันดี ผู้เขียนจะเล่าเรื่องราวผ่านมุมมองและความรู้สึกของบุคคลที่เป็นตัวละครสำคัญของเรื่องซึ่งมีความเกี่ยวข้องกันทั้งหมดแล้วให้ผู้อ่านประมวลผลเอาเอง

ในเรื่อง ชดใช้ คดีฆาตกรรมเอมิลีและการตามหาตัวฆาตกรที่แท้จริงถูกเล่าผ่านมุมมองของตัวละครทั้งหมด 5 คน ซึ่ง 4 คนแรกคือเพื่อนที่อยู่ในเหตุการณ์ ซะเอะ มะกิ อะกิโกะ และยุกะ ที่ตอนนี้กลายเป็นผู้ใหญ่แล้ว ส่วนคนสุดท้ายที่จะเฉลยปมทั้งหมดคือ อะซะโกะ ซึ่งเป็นคุณแม่ของเอมิลี

เป็นหนังสือที่แอดมินอ่านแล้วว่างไม่ลงเลยจริงๆก็เลยอ่านจบภายในวันเดียว ถ้าอ่านไม่จบคงจะนอนไม่หลับแน่ๆ ความรู้สึกส่วนตัวเลยนะคิดว่าเรื่อง "ชดใช้" น่าจะใช้ชื่อเรื่องว่า "คำสารภาพอีกแล้ว" เลยล่ะ เพราะนอกจากตัวละครจะบรรยายเรื่องของตัวเองในมุมมองแบบเข้าข้างตัวเองแล้ว ตัวละคร 5 คนนี้ยังกล้าที่จะสารภาพความผิดบาปที่ตัวเองทำไว้จนหมดเปลือกทำให้คนอ่านได้ปะติดปะต่อเรื่องราวได้

แอดมินอดทึ่งไม่ได้ที่มินะโตะ คะนะเอะ จะเข้าอกเข้าใจนิสัยของมนุษย์ได้ขนาดนี้จนน่าจะเป็นนักจิตวิทยามากกว่าเป็นนักเขียนนะ อ่านแล้วก็ตั้งคำถามกับตัวเองว่าถ้าเราอยู่ในเหตุการณ์แบบนี้จะทำยังไง? แต่ก็คิดไม่ออกเหมือนกัน... เพราะสิ่งที่คิดเอาไว้ว่าน่าจะเป็นแบบนี้พอเจอกับตัวเองจริงๆอาจจะไปไม่เป็นเลยก็ได้ จะว่าเป็นแนวเสียดสีสังคมก็ได้มั้ง ตัวเองจะมองเห็นแต่ความเดือดร้อนของตัวเองก่อนจนมองไม่เห็นหัวคนอื่น และคิดว่าตัวเราต่างหากที่เป็นคนโดนกระทำอยู่ฝ่ายเดียวตัวเราคนเดียวที่ทุกข์ใจเหลือเกินโดยไม่รู้ว่าคนอื่นก็มีเลือดเนื้อมีความรู้สึกเจ็บได้ร้องไห้เป็นเหมือนกัน ทั้งหมดเป็นเพราะมนุษย์ต่างทำร้ายซึ่งกันและกันโดยไม่รู้ตัว และเพราะพวกเขาซึ่งเป็นตัวละครในเรื่องต่างก็อยู่แต่ในมุมของตัวเองเลยไม่รู้ว่าสิ่งที่ได้ทำก่อให้เกิดห่วงโซ่แน่นหนาที่ผูกมัดพวกเขาไว้กันแต่ไม่มีใครเคยสังเกตเห็น

สุดท้ายซะเอะ มะกิ อะกิโกะ ยุกะ อะซะโกะ และคนอื่นๆต่างก็ต้องชดใช้ในสิ่งที่พวกเขาได้ทำหรือจริงๆแล้วพวกเขาไม่ได้ทำ? ก็ต้องอ่านเอาเองนะ

สรุป แอดมินไม่อยากจะเขียนเล่าเรื่องนี้เลยนะ เพราะเขียนเองอ่านเองยังงงเลยสงสัยยังอึ้งอยู่ แล้วคนอื่นจะเข้าใจมั้ย? ตอนจบของเรื่องจริงๆก็ถือว่าจบได้แบบแฮปปี้เอ็นดิ้งนะ บอกได้คำเดียวว่าแอดมินชอบเรื่องชดใช้มากกว่าเรื่องคำสารภาพอีก เลยคิดว่าถ้าใครชอบเรื่องคำสารภาพ ของมินะโตะ คะนะเอะ น่าจะชอบนิยายเรื่องนี้ด้วยแน่นอน